دوره 18، شماره 3 - ( مجله مهندسی برق و الکترونیک ایران - جلد 18 شماره 3 1400 )                   جلد 18 شماره 3 صفحات 151-143 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه شهرکرد
چکیده:   (1476 مشاهده)
در این مقاله استفاده از هواپیمای بدون سرنشین برای بهبود امنیت لایه فیزیکی و نظارت بر یک شبکه مخابرات مشارکتی پیشنهاد شده است. به طور مشخص در سیستم پیشنهادی از هواپیمای بدون سرنشین به عنوان دیده­بان قانونی برای نظارت بر لینک‌های ارتباطی مشکوک در یک شبکه رله کننده مشارکتی با پروتکل بازگشایی-و-ارسال استفاده شده است.  بطوریکه هواپیمای بدون سرنشین با شنود اطلاعات ارسالی و/یا با فرستادن سیگنال‌های تداخلی، گیرنده یا رله غیرمجاز را به‌اشتباه وادار می­کند و باعث  افزایش نرخ استراق سمع در گره دیده‌بان می‌شود. بر اساس موقعیت قرارگیری هواپیمای بدون سرنشین و فاصله نسبی آن از فرستندههای مشکوک یعنی مبدا و رله، دو سناریو با هدف بهبود امنیت سیستم، به صورت تطبیقی پیشنهاد می‌شود: 1) تداخل‌گر-شنودگر، 2) شنودگر-کمک‌کننده/ شنودگر-شنودگر/شنودگر-تداخل‌گر.  در ادامه نرخ استراق سمع برای دو سناریو استخراج می‌شود و نشان داده می‌‌شود که سناریوهای پیشنهادی در این مقاله نسبت به روش‌های رایج بازدهی خیلی بهتری دارند. همچنین نشان می‌دهیم که، برای حصول بهترین بازدهی نرخ استراق سمع، هواپیمای بدون سرنشین باید وقتی که نزدیک به مبدا است سناریو 2 را اجرا کند و بالعکس وقتی نزدیک به رله است سناریو 1 را اجرا کند.
متن کامل [PDF 874 kb]   (870 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشي | موضوع مقاله: مخابرات
دریافت: 1398/6/23 | پذیرش: 1399/7/2 | انتشار: 1400/4/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC 4.0) قابل بازنشر است.