در این مقاله، به بررسی اثر طرحهای حمایتی در ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر در قالب برنامهریزی توسعه تولید، ضمن در نظر داشتن محدودیّتهای زیستمحیطی پرداخته میشود. بدین منظور ابتدا یک مدل جامع، توأم با یکی از مرسومترین طرحهای حمایتی تحت عنوان FIT (Feed-In-Tariff) که مبتنی بر تشویقهای مالی است، ارائه میشود؛ سپس با درنظر گرفتن یک محیط تجدید ساختاریافته، برنامهریزی بهینه با حل مدل پیشنهادی از دید یک شرکت تولیدی تعیین میگردد. حل مسأله بهینهسازی حاصل با استفاده از یک روش جدید، تحت عنوان الگوریتم جستجوی گرانشی که مبتنی بر قوانین حرکت و جاذبه نیوتن میباشد، صورت میگیرد. نتایج بدستآمده از شبیه سازی حاکی از ضرورت اعمال طرحهای حمایتی در گسترش منابع تجدیدپذیر در یک سطح قابل توجه و بدنبال آن کاهش آلایندههای زیستمحیطی ناشی از بخش تولید است
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC 4.0) قابل بازنشر است. |